'No money, no honey'

Diede, heel leuk om te lezen. Je hebt er goed aan gedaan te gaan. Ben pas kort aangemeld op fbook en lees nu ook de dingen van het begin. Henk

Wat superlief van jullie:) die jongens zullen elke poetsbeurt terugdenken aan die hollandse schones die hun carrière hebben gemaakt! Geniet van de luxe xxx

Hee, schoenenpoetsers op weg helpen, dat is weer eens wat anders dan een waterput slaan, schooltje bouwen, staaroperaties uitvoeren, tweedehands kleding uitdelen of de heilige oorlog voeren in Syrie. Heel goed, die jongens worden de komende tijd steeds maar weer in hun dromen bezocht door twee Hollandse engelen.
Wat een mazzel dat de bussen en treinen vol zijn en jullie helaas genoodzaakt zijn je met een prive auto en dito chauffeur te laten vervoeren. Vat geen kou door de airco ;).
Je klinkt heel relaxt, laat je ermee vol lopen voor de tijd dat je weer terug bent in dit kikkerland, als grondhouding.
Maar eerst nog vier geweldige weken voor de boeg, waarin jullie van de ene nog mooiere indruk stuiteren naar de andere. We hopen dat jullie gezond blijven en heel veel leuke ervaringen opdoen en leuke mensen ontmoeten.
Blijf schrijven, desnoods korte stukken, want je schrijft hartstikke beeldend en neemt ons allen zo een beetje mee op reis.
Veel liefs en xxxxx

Wat een heerlijk verslag weer, en leuk dat wij nu thuis die Loneley Planet hebben, dan kunnen we het allemaal een beetje volgen. Ja, die schoenpoetsers zullen wel heel blij zijn met jullie investering in hun bedrijfje:-). En lekker volle planning voor de laatste weken! Heb het super goed! Veel liefs voor jullie allebei XXX

Lieve Diede,

We hebben net je reisverslagen gelezen.
Wat fijn om te lezen dat je het zo naar je zin hebt..!
En wat een ervaringen, geweldig om te lezen.
Van kinderen het abc leren, tot aan jongens helpen legaal hun bedrijfje voort te zetten, wat goed!

We kijk

Volgens mij ging er net iets fout, aangezien het vorige berichtje niet volledig is geplaatst.

We kijken er naar uit je volgende verslag te lezen!

Doe voorzichtig en geniet van alles wat er de komende weken nog op je pad gaat komen!

Veel liefs en een dikke kus,

Rik & Dyonne

Haha.. Poolparties met maffiabazen, Zwijstein-achtige taferelen en een eigen prive chauffeur. Het klinkt allemaal fantastisch. Ben er alleen nog niet helemaal uit, waar de titel van je blog naar verwijst ;)
Wat lief dat jullie die jongens hebben geholpen, daar zullen ze vast heel blij mee zijn geweest.
Nog maar vier weken te gaan, die zul je vast op je eigen bijzondere manier vullen met mooie herinneringen.
Tot snel lieve Diede!
xxx

Ha lieve Diede en Bente
Je moest eens weten hoe ongelofelijk we meegenieten met jullie: wat een pareltjes zijn dat voor ons, al die berichtjes. We mogen niet klagen hoe we zo een beetje mee worden genomen op jullie reis: genieten!
Afzien ook, zeg, die hitte. Maar jij hebt je gelijk bewezen met je keuze voor India. Wat zijn er toch bijzondere plekken op de wereld.
Je hebt vast al gehoord dat het weer hier niet meezit: ik denk dat al de mooie dagen worden bewaard tot jullie terug zijn. Zodat Nederland ook weer haar plekje herovert in de harten van de wereldreizigsters.
Heel veel liefs vanuit Utrecht, kanjers,
Dikke kus,
Anja en Kees

Hoi Diede,

Fijn om nog eens van je te horen hoe je geniet in India. Bram liet mij vandaag twee foto's zien van jou. Je zou daar een fotomodel kunnen worden. En wat goed van jullie om die twee jongens te helpen met iets, waar ze ook echt wat aan hebben. Blijf nog een paar weken genieten daar. Ik hoop je, als je weer hier bent, nog te spreken over je wederwaardigheden.
Knuffel van Engelien Remme.

Ha die Diede!!
Wat een mooie verhalen! Whaaaa!! Reiskriebels!!
Geweldig om op de manier die jij beschrijft het land en de mensen te leren kennen!
Dit soort spontane acties (zoals met die jongens, avonden met maffiabazen...).. dat maak je alleen op reis mee!! Ik hoop dat je nog heel veel van dit soort mooie momenten gaat beleven! En dat er nog heel veel spontane acties en natuurlijk easy-going momenten voor jullie zullen zijn! Maar dat zit vast goed!! :-)

Groetjes, Laura

Wat een geweldig verhaal weer!! Geniet nog veel! Liefs Claartje

Ha lieve Diede!
Wat fijn om weer een berichtje van je te lezen. Zo heerlijk dat je het naar je zin hebt daar! Wat doe je ongelooflijk veel indrukken op. En TOF dat je die jongens zoiets waardevols hebt kunnen geven als een legale baan ... en dan ook nog met toebehoren! Fantastisch ... het zal hun leven toch wat gemakkelijker maken en zonder angst .... Bijzonder! Wel fijn dat je samen bent telkens met een vriendin denk ik ... het leuk om samen dingen te delen en mee te maken .. want je maakt nogal niet wat mee! Je snapt dat als je terugkomt het hele HDI een uitgebreide reportage met foto's en verhalen van je verwacht?! (☺☺☺)
Lieve Diede, ik hoop dat je nog een hele fijne tijd hebt daar samen met Bente...geniet vooral ook van warmte en zon, want hier is dat allemaal niet te vinden hoor! Het is potdorie 23 mei en wat heb ik gedaan? Mijn winterkleren weer uit de kast gehaald!! Nou vraag ik je!! Maar ja het is niet anders ... Heb het goed, geniet en kom veilig weer thuis! Liefs, Stieneke

Ha Diede en Bente,

Met nog een week of drie voor de wielen meld ik mij aan het reisfront met een onderwerp van belang. Maar alvorens dat te doen wil ik er even zeker van zijn dat we het over hetzelfde land hebben. Bram beweert dat jullie in India zitten, maar dat kan leiden tot (zeg maar gerust) klassieke misverstanden. Ik herinner er in dat verband aan dat op het Amerikaanse continent een paar honderd miljoen mensen ten onrechte 'indiaan' genoemd wordt. En zo is er wel meer mis met dat continent, en het zou me niet lekker zitten als blijkt dat jullie uitgerekend daar aan het rondreizen zijn. Met die indianen is het vrij slecht afgelopen, namelijk. Vandaar mijn eerste vraag: dragen de locals een verentooi, of schudden ze nee terwijl ze ja bedoelen onder het staccato herhalen van de term 'Right'? In dat laatste geval zijn jullie vermoedelijk in India. Dat zal ik ook aan Bram en Aafje doorgeven. Die zitten daar ook, namelijk.

Maar terzake, ik zou jullie graag betrekken – als een soort local agents, zeg maar – bij een fascinerende zaak die inmiddels al een jaar loopt en nog onopgehelderd is. Middelpunt van het raadsel vormt Saravanaa Bhavan. 'Dat komt goed uit', hoor ik jullie zeggen. En zo is het ook. Niet alleen is dit een vermaard Indiaas vegetarisch restaurant, maar bovendien staat het in India, en zoals hierboven aangetoond zijn jullie daar ook. Ik bedoel, het had ook in Chili kunnen staan (bij die vogel met dat dubbelloops jachtgeweer: 'Hé Mabel, ken je mij nog? Ik jou wééééll'), maar dat zijn dus de verkeerde indianen. Vandaar. Scheelt weer reiskosten en een routebeschrijving, en bovendien vriest het in Chili elke dag 44 graden in de schaduw. Het moet wel leuk blijven.

Voor iedereen die nu begint te zanikken dat India 'best wel groot' is heb ik goed nieuws: het onvolprezen Saravanaa Restaurant bevindt zich in elke fatsoenlijke stad, door heel India, en zelfs daarbuiten. Een beetje stad heeft zelfs meerdere vestigingen, dus het wordt waarschijnlijk moeilijker om het niet te vinden dan om het wél te vinden. En anders is er altijd nog SaravanaaBhavan.com. Kortom, je bent er al bijna. Nu is het vooral een kwestie van rustig blijven. Ik stel de volgende strategie voor.

Jullie komen het restaurant binnen en doen net of er niets aan de hand is. Mocht iemand vragen wat je komt doen, dan kan je altijd zeggen dat je komt eten. Dat werkt meestal goed. Je zou zelfs iets kunnen bestellen – ik recommendeer de massala dosa met badamgir - als de perfecte dekmantel. Zodra je je aldus geïnstalleerd hebt (doe of je eet), kijk je voorzichtig naar de doos tissues op je tafel. Alle restaurants hebben dezelfde, in huisstijl bedrukte tissuedozen. Misschien zijn er wel een miljoen van die dozen in omloop, voorafgegaan door miljoenen anderen, die bijvoorbeeld zijn geëindigd op de vuilstort van Calcutta, verscheurd door de straten van Delhi waaien of klem zitten in een verstopt riool in een godverlaten oord als Raxaul. Je kunt je er van alles bij voorstellen.

Dus kijk goed naar de doos. Je ziet dat de tissues uit een gekartelde opening komen. De randen waarlangs die opening tot stand is gebracht (door het tussenvlak te verwijderen) ondersteunen het doel. Alles is logisch. Maar draai dan de doos voorzichtig om, onderkant boven. Wat je daar ziet is een complex samenspel van preeg-, stans- en perforatielijnen. Goed bedacht en mooi gemaakt. Kostbaar ook. Je moet er speciale apparatuur voor laten maken. Maar wat doet het daar, op de onderkant van die doos? Wat is de functie? Hoe werkt het? Hoe meer je er over nadenkt, hoe gekker het wordt.

Dat begint vrij onschuldig. De eerste keer dat ik het zag bestudeerde ik de mogelijkheden. Ik kwam er niet uit. Ik betrok mijn tafelgenoten en een ober bij de kwestie, toen nog één, toen een stuk of acht plus de manager, alle overige gasten en de koks — wat als een terloopse vraag begon werd een intigrerend raadsel. Na mijn tweede restaurantbezoek nam ik voor het eerst een doos mee naar mijn hotelkamer (don't get me wrong here) en inmiddels zijn stapels tissuedozen geofferd aan pogingen om de grafische code te doorgronden. Ook zijn talloze theorieën tegen het licht gehouden, waarbij door sommigen het praktische pad is verlaten, en gedacht wordt in termen van een ouderwetse samenzwering.

Het is – daar moet ik toch voor waarschuwen – op dit punt dat mensen tamelijk betrokken kunnen raken. Aan de andere kant is het ook waar dat als je alle vestigingsplaatsen van Saravanaa met elkaar verbindt je precies hetzelfde beeldmerk te zien krijgt dat je kent van de doos. Daar moet je maar eens een ober mee confronteren. De reacties zijn veelzeggend: hier zit veel meer achter. Is het een kaart, misschien, en heeft die wetenschapper gelijk die claimt dat het de plattegrond is van een gebouw van 400 kilometer hoog. Of die andere, die wijst op een mythische Hindufoc (hindu-ufo-combinatie) en pleit voor herinterpretatie van de beelden van Khajuraho (knappe jongen die daar iets anders in ziet, trouwens). Volgens hem zal er binnenkort een vliegende dinges, met Lord Krishna aan de knoppen en diverse felgekleurde zoogdieren aan boord, landen in de vijver van de Taj Mahal. En dan hebben we het niet over het oogverblinde bouwwerk van Shah Jahan voor zijn beweende Mumtaz Mahal, maar over het meest luxueuze hotel van Washington, dat – naast een megalomane vijver – beschikt over een een indiaas reastaurant met de naam … you got it.

Inderdaad – de schrik slaat je om het hart. Zouden dat daar soms toch de 'goede indianen' zijn? Dit was overigens nog vóór we uitvonden dat de vorm van het beeldmerk terugkomt in het logo van de Bilderberg Conferentie en dat van de YWCA, en zelfs exact overeenkomt met de vorm van de inslag van het gekaapte vliegtuig in de gevel van het Pentagon op 911. Toeval? De reporter die hierover durfde publiceren werd teruggevonden in een diepvriespizza van Dr. Oetker die verder ook nog tweedehands Roemeens paardenvlees uit Ierland bleek te bevatten. Nou jij weer. Zijn initialen waren trouwens S.B. En waar logeerde hij? Juist, in het Shah Jahan Hotel. En dan hebben we het niet over het meest luxueuze hotel van Washington, maar over het guesthouse buiten Agra, vlakbij het oogverblinde bouwwerk van Shah Jahan voor zijn beweende Mumtaz Mahal. En heeft Agra een vestiging van Saravanaa? Yes, Ma'm. En geloof het of niet, maar het was op het veld bij dat guesthouse dat ik ooit een gier zag opstijgen. Wat had hij in zijn machtige klauwen? Een tissuedoos. Dames, als je de reis nog wat extra 'bite' wilt geven, here it is.

Enfin, ik houd het kort. What's in a Tissue Box? Je kan er pagina's over volschrijven. Mijn klemmende smeekbede aan jullie is: ga op onderzoek uit. Ga lekker zitten, bekijk de doos, bedenk of probeer een oplossing, en haal anders de ober erbij. And take it from there, maar sta op een verklaring. Ondervraag desnoods het volledige personeel. Ze verbergen zich achter de slogan 'Redefining dine-in experience across the globe', maar zeg gerust dat het nu even gaat om 'Redefining their immediate future'. Ik reken op jullie.

Tot slot heb ik het jullie route gevolgd en begrepen dat jullie richting Manali (leuke hoedjes!) gaan. Dat is een geweldig gebied waar je fantastische treks kunt maken en het betere reizigersleven treft. De Himalaya is altijd mijn grote liefde gebleven. Mochten jullie daarna nog verder noordwaarts reizen richting Leh, pas dan goed op welk vervoer je kiest, aangezien dat zomaar een dag kan schelen. Ik adviseer jullie in dat geval een prive-chauffeur met een 4WD te selecteren, zodat je onderweg kunt stoppen en uitstappen waar je wilt, en verlost bent van kapotte bussen. Let op: een goede auto maakt alles uit op dit traject, qua comfort, veiligheid en snelheid. Mocht zo'n rit aan de prijs zijn, dan ben ik very happy om de kosten te betalen als onderdeel van jullie avontuur. Laat dat gerust weten, dan annuleer ik jullie retourtickets om die fondsen vrij te maken. Geintje. Maar de sponsoring van een goed vervoermiddel is geen geintje. Besteed daar voldoende aandacht aan, alsjeblieft. Hou het maar op een oude Indiase wijsheid.

Rest me om jullie een heerlijke paar weken te wensen. Mocht ik jullie middels een kattenbelletje nog van gouden tips kunnen voorzien, ik sta paraat. Bon voyage en veel liefs uit NL (het is hier trouwens dertig graden!),

Al.

Ha Diede,

Wauw wat een indrukken en ervaringen. Ik krijg erg zin om weer te reizen als ik je verslag lees. Klinkt alsof je met het vervoer in India al helemaal vertrouwd bent.
Wens je nog een heel goede tijd toe in India!!!

Linda

Hoi Diede,
Heb net in 1 ruk je verhalen gelezen (bekijk nu pas je blog). Wat een indrukken! Klinkt alsof india veel moois te bieden heeft! En fijn dat er ook ruimte is om te relaxen! Doet mij ook weer verlangen naar jaren geleden toen ik reisde en het was alsof ik in een film was beland en er contstant wat gebeurde. Wat goed dat jullie ook de tijd nemen om af een toe langer op een plek te blijven, volgens mij leer je een land dan pas echt een beetje kennen en kan je even ergens een heel klein beetje aarden. Ontroerend om te lezen van het beroerde bestaan van Sanjay en Sunny, dat ze toch positief kunnen zijn en hoe jullie hen hen hebben kunnen helpen! Nog een hele mooie tijd!
Liefs
Eltica

Hi Diede,
Wat leuk om van je te lezen! Ik denk hier vaak aan je, dus nieuws is fijn.
Het verhaal over de schoenpoetsers vond ik heel ontroerend: een heel eigen wijze van jullie om bij te dragen aan de ontwikkeling van mensen.
Zwijnstein-architectuur zou wel eens een heel nieuwe categorie kunnen worden in de architectuur-kritiek!
Het lijkt me heerlijk zoveel nieuwe indrukken op te doen en ook nog lekker op terasjes te zitten en vakantie te houden.
Hier op het HDI zijn we al behoorlijk gewend aan ons nieuwe gebouw; het lijkt me heel leuk om je daar weer te begroeten wanneer je weer in Utrecht terug bent.
Tot die tijd: heel veel plezier en liefs van Anneke

Hi Diede,
We hebben van de week een heuse Facebookles van mijn nichtje gehad en zijn nu eindelijk ook in de 21e eeuw aanbeland. Joep kwam meteen met het commentaar dat FB al weer helemaal uit is - de meeste jongeren vertrekken omdat er te veel oude knarren op komen. Tja, dan ik toch twijfelen over de categorie waar we nu eigenlijk in willen vallen. Gelukkig heb jij een hoog Zweinsteingehalte - dat kunnen we tenminste volgen. Ik heb net met veel genoegen je verslag gelezen en ga op zoek naar je eerdere avonturen. Het moet een prachtige reis zijn die je aan het maken bent. Zoveel indrukken en mooie ontmoetingen, die gaan je hele leven bij je blijven. Geweldige actie ook met die schoenpoetsers. Ik heb zelf geen ervaring met reizen in India, maar schreef er onlangs wel een column over voor de eigenaresse van een chique reisbureau. Zij had op de markt een paar ansichtkaarten gekocht van een jongetje met één been en hem daar in het kader van ontwikkelingshulp ter plaatse goed voor betaald. Komt dat jochie na 10 minuten weer achter haar aan hobbelen en heeft ie als dank een geluksolifantje voor haar gekocht. Dat is toch helemaal omgekeerde wereld?! Ik wens je nog een paar fijne weken in jouw wereld upside down. Take care X

Hoi Diede,

Wat een avontuur! We volgen je indrukwekkende reis opafstand en bewonderen je ondernemende aard. Mooi ook de 'couleur locale' die je overbrengt. De zorg voor anderen is je natuurlijk niet vreemd. Goed om te zien hoe je met (voor ons) kleine gebaren mensen ter plekke enorm goed op weg kunt helpen. Geniet van je laatste weken en blijf schrijven! Liefs John, Jacqueline, Jasper & Céline.

Hi Diede, ik liep duidelijk een beetje achter met het lezen van je reisverslagen. Wat een mooie dingen maak je mee en hoe positief ben je over het land. Wel grappig dat je in je eerste verslag India "vies" noemt, maar verder heb je het daar helemaal niet meer over, zelfs in Mumbai niet. Gewenning?
Het lijkt mij een fantastische reis en hoewel het er waarschijnlijk niet van komt lijkt het mij ook best leuk om er een keer heen te gaan. Wat ik me niet gerealiseerd heb is dt je kennelijk ook heel mooie strandplaatsen hebt, het lijkt wel of je foto's op een Caraibisch eiland zijn genomen.

Volgens mij zit je in je laatste paar weken, geniet er nog van!

Groeten, Huug